Αρχική » Έρευνα

Έρευνα

Η ανθρωπολογική έρευνα, μελετώντας απολιθωμένους και σκελετικούς πληθυσμούς ή ακόμη και τη σύγχρονη βιοποικιλότητα των ζωντανών πληθυσμών του ανθρώπου, χρησιμοποιεί θεωρητικά δεδομένα και μεθοδολογικές τεχνικές των θετικών επιστημών. Οι τεχνικές αυτές εκτείνονται από την κλασική μορφομετρική περιγραφή, τη βιοχημική ανάλυση και τη μικροσκοπική παρατήρηση, μέχρι την ακτινογραφική εξέταση, την αξονική τομογραφία και τη γενετική ανάλυση, πάντοτε σε συνδυασμό με εξειδικευμένες μεθόδους στατιστικής επεξεργασίας των δεδομένων της.
Το πλαίσιο και οι κανόνες διεξαγωγής των ανθρωπολογικών ερευνών έχουν προσδιοριστεί από διεθνείς συμβάσεις και διακηρύξεις του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, όπως η Σύμβαση για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε σχέση με τις εφαρμογές των βιο-ιατρικών επιστημών, καθώς και η Διακήρυξη του Ελσίνκι, το 1964, η οποία τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε το 1989 και το 1997.

 

1920-1930

Οι πρώτες συστηματικές έρευνες για την αναζήτηση στον ελλαδικό χώρο, παλαιοανθρωπολογικών ευρημάτων παλαιότερων της Νεολιθικής περιόδου, πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία 1920-1930από τον αυστριακό σπηλαιολόγο Άνταλπμπερτ Μάρκοβιτς με την υποστήριξη του Ιωάννη Κούμαρη διευθυντή του Ανθρωπολογικού Μουσείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το σπήλαιο Ζαΐμη (Νο 413) ήταν το πρώτο που έδωσε θετικά αποτελέσματα για τις προϊστορικές έρευνες του Α. Μάρκοβιτς στην Ελλάδα. Τοπογραφικά βρισκόταν περίπου στο μέσο της Κακιάς Σκάλας, κοντά στο φυλάκιο Νο. 23 της σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών-Κορίνθου (64ο χιλιόμετρο) και εβδομήντα μέτρα ψηλότερα από αυτήν. Η καρστική κοιλότητα της σπηλιάς ήταν διανοιγμένη σε ένα ασβεστολιθικό έπαρμα της απόκρημνης παραλίας, σε ύψος 138 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Η είσοδος της είχε αποφραχθεί τελείως από γεωλογικές προσχώσεις και η ύπαρξή της μπόρεσε να διαπιστωθεί έμμεσα από τη γεωμορφολογική διαμόρφωση της περιοχής.

Στο σπήλαιο Ούλμπριχ της Ναυπλίας, ο Μάρκοβιτς επιβεβαίωσε την παρουσία των μεσολιθικών πολιτισμικών φάσεων που είχε ανακαλύψει στο σπήλαιο Ζαΐμη και διαπίστωσε την ύπαρξη ακόμη παλαιότερων στρωματογραφικών οριζόντων, στους οποίους αναγνώρισε δύο φάσεις της Άνω Παλαιολιθικής: της Ύστερης Μαγδαλιναίας και της Ωρινάκιας περιόδου.

1980-

Από το 1980 το επιστημονικό προσωπικό του Ανθρωπολογικού μουσείου συμμετέχει σε επιτόπιες ερευνητικές εργασίες, ανασκαφές και μελέτες σκελετικών και παλαιοανθρωπολογικών ευρημάτων του Ελλαδικού χώρου, ανάμεσα στις οποίες οι σημαντικότερες ήταν αυτές:

 

  • του Βυζαντινού και του αρχαϊκού νεκροταφείου των Αβδήρων, στη Θράκη
  • του Μινωικού Ιερού των Αρχανών Ηρακλείου
  • του Σπηλαιοβαράθρου του Καιάδα Λακωνίας
  • του Απηδήματος Μάνης
  • των αρχαιολογικών ανασκαφών της Μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου
  • των αρχαιολογικών ανασκαφών νεκροπόλεων της Αττικής (Ακροπόλεως, Διπύλου, πλατείας Κοτζιά, Ελευσίνας, ΜΕΤΡΟ Μακρυγιάννη, ΜΕΤΡΟ Κεραμεικού).